مقاومت به انسولین وافزایش خطر بیماری آلزایمر

 این حقیقت که چاقی موجب افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی و برخی از انواع سرطان می شود به خوبی به اثبات رسیده است، اما مطالعه ی جدیدی که در دانشگاه ایالتی ایوا انجام شد نشان می دهد  از دست دادن حافظه نیز باید در راس  نگرانی های مرتبط  با چاقی در نظر گرفته شود.

نتایج این تحقیق که در مجله ی American Medical Association Neurology منتشر شده است، نشان دهنده ی یک ارتباط  قوی بین مقاومت به انسولین و کاهش فعالیت حافظه است که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد.

دکتر willetteمحقق بخش علوم غذا و تغذیه ی انسانی در دانشگاه آیوا می گوید: مقاومت به انسولین  درمیان افراد چاق، افراد مبتلا به پیش دیابت و افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شایع است.

دکتر  willetteوهمکارش دکتر Bendlin در انستیتو آلزایمر ویسکانسین، اسکن مغزی 150 فرد بالغ را که در اواخر دوره ی میانسالی بوده و درمعرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار داشتند اما هیچ گونه علامتی از کاهش حافظه نداشتند، را بررسی کردند. در اسکن های مغزی مشخص گردید در افرادیکه دارای مقاومت زیادی به انسولین  هستند مقدار کمتری از قند خون  در مغز مورد استفاده قرار می گیرد ، این وضعیت آنها را به ابتلا به آلزایمر مستعدتر می کند.

دکتر willetteمی گوید: در این وضعیت، مغز برای مخابره ی اطلاعات و اعمال خود انرژی کمتری در اختیار دارد و چنانچه انرژی کافی در اختیار شما قرار نگیرد، قادر به یادآوری چیزی یا انجام کاری نخواهید بود. این موضوع درمورد بیماری آلزایمر نیز بسیار مهم است زیرا در طول دوره ی این بیماری، کاهش پیشرونده ای از استفاده از قند خون درنواحی مشخصی از مغز اتفاق می افتد، این نواحی بتدریج مقادیر کمتر و کمتری از قند خون را استفاده می کنند.

کار دکتر willetteبروی بخش میانی لب گیجگاهی- medial temporal  - بخصوص ناحیه ی هیپوکامپ متمرکز بود. هیپوکامپ یک ناحیه ی مهم درمغز برای یادگیری مطالب جدید و ارسال اطلاعات به حافظه ی طولانی مدت است. این ناحیه همچنین یکی از اولین نواحی مغزی است که به دلیل بیماری آلزایمر دچار آتروفی شدید  و جمع شدگی می شود. با آتروفی این ناحیه  از مغز کاهش شناختی، تأثیرات خود را فوراً نمایان می کند.

 دکتر willetteمی گوید: این اولین مطالعه ای است که به بررسی مقاومت به انسولین درافراد بالاتر از 60 سال پرداخته است و ارتباط الگوی کاهش مصرف قند خون در نواحی مغزی را با آلزایمر و کاهش حافظه نشان می دهد.

توجه به ارتباط  بین مقاومت  به انسولین و بیماری آلزایمر برای پیشگیری از این بیماری بسیار مهم است، دکتر  willetteمی گوید: مشکلات تنظیم قندخون می تواند بروی عملکرد شناختی افراد در هر سنی تأثیر گذارد، بررسی مقاومت به انسولین در بیماران چاق و انجام اقداماتی برای تحصیح آن - از طریق رژیم غذایی صحیح و ورزش متوسط-  اولین اقدام ضروری برای مقابله با مقاومت به انسولین است.

 او می افزاید: ما غالباً برای اصلاح رفتارهای شیوه ی زندگی خود بر اساس آنچه ممکن است  در آینده  بوقوع  بپیوندد، مشکل داریم و به همین دلیل باید ارتباط بین مقاومت به انسولین ومشکلاتی که می تواند برای  متابولیسم  و سایر بخش های بدن مانند مغز بوجود آید را به مردم  گوشزد کنیم، تا به اهمیت پیشگیری و درمان آن واقف شوند.

در مورد آلزایمر، تنها افراد مبتلا به دیابت نوع  2 درمعرض خطر نیستند بلکه هر فردی که به نوع خفیف تا متوسط مقاومت به انسولین مبتلا باشد اما به دیابت نوع 2 مبتلا نباشد نیز در معرض  افزایش خطر ابتلا به آلزایمر قرار دارد.

 دکتر willetteمی گوید: برای درک بهتر پیشرفت بیماری کاهش حافظه باید تحقیقات را در این زمینه ادامه داد و از سوی دیگر با نظارت بر وضعیت  افرادیکه در مراحل مختلف دمانس یا آلزایمر هستند  اطلاعاتی در مورد اتفاقاتی که  در حین کاهش حافظه وعملکرد  شناختی رخ می دهد، بدست خواهیم آورد.

منبع:

JAMA Neurology, 2015. DOI:jamaneurol.2015.0613

SceinceDaily.com/release/2015/07/150727130816.htm